“Mijn naam is Andrea en ik wil jullie iets vertellen over wat er vandaag is gebeurd”
Vandaag is het namelijk kinderdag in Roemenië en dan gaan ouders iets leuks doen met hun kinderen. Tot nu toe was kinderdag net zo’n dag als alle andere dagen. Er is bij ons thuis amper geld voor eten, laat staan voor een uitje. Zeker sinds onze moeder is weggelopen en mijn vader in zijn eentje voor ons moet zorgen hebben we vaker niet dan wel te eten. Maar vandaag kwam juf Anna met dominee Laurentiu en zij hebben ons meegenomen naar ons schoolgebouwtje. Niet een echte school, maar dit is een gebouw van een stichting die ervoor heeft gezorgd dat we hier elke zaterdag naar school toe kunnen gaan. En juf Anna en andere juffen geven ons dan les.
Deze ochtend kregen we geen les, maar stond er een lekker ontbijt voor ons klaar. Heerlijke boterhammen besmeerd met jam en pindakaas. We mochten ons allemaal douchen. Ons, dat zijn trouwens mijn drie zusjes, mijn 2 broertjes en ik. We hebben allemaal nieuwe kleren gekregen en daarna gingen we naar de dierentuin. Wat was dat leuk zeg. We hebben allemaal dieren gezien, die we normaal alleen in boeken tegenkomen. Er was ook een heel groot bord met afbeeldingen van tijgers. Waar hun kop hoorde te zitten was nu een gat en konden wij onze hoofden doorsteken. Juf Anna heeft een foto van ons gemaakt. We moesten zo lachen toen we ons zelf zagen op de foto. Er was ook een hele grote speeltuin, met schommels en glijbanen en een hele hoge klimtoren.
En toen hebben we nog iets heel bijzonders gedaan, iets waar ik al heel lang van droomde. We zijn naar de McDonalds geweest. Ik heb patat gegeten en een broodje hamburger. Nog nooit van mijn leven was ik in een McDonalds geweest. We zaten allemaal te smullen en zeiden telkens tegen elkaar hoe heerlijk het was.
Toen hebben juf Anna en dominee Laurentius ons weer naar huis gebracht. En daar was nog een verrassing. Ons huisje was namelijk weer helemaal schoon en opgeruimd. Ook dat had de stichting geregeld vertelde juf Anna. En ze vertelde dat er binnenkort ook drie mannen uit Nederland komen om ons huisje weer helemaal op te knappen. Het leek wel een droom, een groot wonder. Papa stond in de deuropening te stralen, toen hij onze blijde gezichten zag. We hebben elkaar een hele dikke knuffel gegeven. Papa zei tegen juf Anna dat hij nu weer een beetje hoop heeft op een beter leven voor zijn gezin. Met z’n allen hebben we God gedankt en een paar mooie liederen gezongen en toen hebben we juf Anna en dominee Laurentius uitgezwaaid. Het was echt een fantastische dag.”
Wat heerlijk hè, voor zo’n meisje, voor dit gezin dat ze weer een beetje hoop hebben, dat er weer lichtpuntjes zijn in hun zware bestaan. Druppeltjes op een gloeiende plaat noemen sommige mensen dat. Nou, dan wel hele mooie druppeltjes, en je zal dat druppeltje maar zijn. Andrea en haar familie worden nu structureel geholpen door stichting kind in Oost-Europa, totdat ze weer zelfstandig verder kunnen. En hoe heerlijk is het dat we de kinderen ook mee op kamp kunnen nemen over een aantal weken. Daar kunnen ze naar hartenlust spelen met andere kinderen, er is eten, een warm bed, veel sport en spel, er zijn mooie Bijbelse toneelstukken en bovenal veel liefde, aandacht en gebed.
U hebt dit mogelijk gemaakt door een tasje te vullen en een donatie te doen, zodat Andrea en haar broertjes en zusjes mee kunnen op kamp. En dankzij onze vaste sponsors kunnen we dit gezin het hele jaar door helpen en de kinderen onderwijs aanbieden. Wij en de kinderen in Roemenië kijken er naar uit om weer op kamp te gaan.