Kinderkamp Eli

Dit jaar mochten wij weer(voor de derde keer) als vrijwilliger mee op kamp. Na een jaar van heimwee en uitzien hebben we de prachtige kampweek jammer genoeg al weer achter de rug. Na eerst twee dagen in Tunari (Boekarest)in het huis van de stichting voorbereidingen getroffen hebbende, brak de maandag aan. Die dag mochten we met 91 kinderen negen Hollandse en negen Roemeense leiding richting kamp vertrekken. De stemming zat er gelijk goed in en al zingend met de kinderen bereikten we al snel onze bestemming. Vijf mooie dagen om de kinderen een onvergetelijke week van hun leven te geven lagen voor ons. Spelen, knutselen, zwemmen in de rivier, vertellen en zingen over de liefde en trouw van de Here Jezus, voetballen, bingo, waterglijbaan en nog zoveel meer, maakte alles tot een geweldige week. Zichtbaar genoten de kinderen en leiding. We mochten liefde geven aan kinderen die thuis een arm en hard bestaan hebben. Maar we mochten ook liefde ontvangen, wat alle drukte en moeheid deed vergeten. De dagen vlogen om en het einde naderde. Vrijdagavond en zaterdagmorgen viel het afscheid zwaar en werd menig traantje weg gepinkt. Er was zo’n mooie band opgebouwd met de kinderen, dat je ze allemaal wel naar Nederland zou willen mee nemen. Zaterdagmiddag de kinderen weer aan de ouders terug gegeven en wij weer richting Tunari om nog wat gezinnen en kinderen te bezoeken die met het volgende kamp mee mochten. En daar keken ze allemaal erg naar uit. Hierbij wil ik de beide Coby’s en alle Nederlandse en Roemeense leiding bedanken voor de mooie en onvergetelijk week. De kinderen mochten kind zijn, maar bovenal de liefde en trouw van de Here Jezus mogen meegeven. Hem zij alle eer. Hopelijk tot volgend jaar! Een Urker