170 kinderen……mee op kamp

 

Hallo mensen in Nederland,

Mijn naam is Andrea, ik ben 11 jaar en ik woon in Roemenië. Ik heb jullie een aantal weken al iets geschreven over mijn leven. Ik woon samen met mijn vader, drie zusjes en twee broertjes op het platteland. Onze moeder is drie jaar geleden zomaar opeens weggegaan en niet meer teruggekomen. Dat is heel erg moeilijk. Ik mis haar heel erg en is ook best lastig om voor mijn broertjes en zusjes te moeten zorgen. Mijn vader probeert te werken als wij op school zijn, maar veel verdient hij niet.

Maar ik vertelde jullie ook dat we nu hulp krijgen van juf Anna, haar man Felix en van dominee Laurentius. Ook zijn er drie mannen uit Nederland geweest en die hebben geholpen met het opknappen van ons huis. We hebben nu een keuken en twee mooie slaapkamers met nieuwe bedden en een kast om onze kleren en spulletjes in op te bergen. En zelfs een echt bureau.

Ik ben net terug van kamp. Samen met mijn broertjes en zusjes ben ik twee weken mee geweest. Wat was dat heerlijk. De werden met een grote bus opgehaald en kwamen na een half uurtje rijden bij het kampgebouw aan. We moesten nog een stukje lopen de berg op, maar toen waren we er. Zoiets had ik nog nooit gezien. Er stonden vier trampolines, er was een groot voetbalveld en er was een hal met bastketbalringen en een groot net voor volleybal. We mochten meteen gaan spelen. Ik ging natuurlijk eerst trampolinespringen. Dat had ik nog nooit gedaan. Daarna werden we geroepen om te gaan eten. Een heel bord vol met eten. Ik zorgde ervoor dat mijn broertjes ook netjes gingen zitten eten, maar al snel zag ik dat de grote mensen voor mijn broertjes en zusjes zorgden. Ik kon rustig zelf eten en spelen en hoefde niet meer op hen te letten.

Ik sliep samen met mijn zusjes in een gezellig kamertje. Bij ons sliep Dina, een lieve oma uit Nederland. We konden niet met elkaar praten, maar ze zorgde zo lief voor ons. We kregen vaak een knuffel en ze bracht ons elke avond naar bed. We konden ook elke dag douchen. We hadden een tasje gekregen met nieuwe onderbroeken, shampoo en zeep. En ook een tandenborstel en tandpasta. Ik heb me elke dag wel twee keer gedoucht. Mijn haren roken zo lekker.

Ook had ik al snel een paar vriendinnetjes. We speelden veel samen op de trampolines. Elke ochtend was er een toneelstuk over David en koning Saul. Het was heel mooi en soms ook grappig. We gingen met z’n allen zingen. Vrolijke en mooie liedjes over de Here God. Er waren heel veel liedjes met allemaal gebaren. Ik ken nu heel veel liedjes uit mijn hoofd. Die zing ik nog steeds thuis met mijn broertjes en zusjes. Na het Bijbelspel gingen we elke ochtend knutselen. We mochten mooie prinsessenkleding maken. En de jongens ridderkleding. ’s Middags gingen we spelletjes doen, wandelen of sporten. Ook hadden we een keer een zeephelling. Daar kon je vanaf glijden. Eerst vond ik dat een beetje eng, maar later ben ik toch gegaan en het was zo leuk. We gilden allemaal van plezier. Ook de grote mensen gingen samen met ons van de zeephelling af. Ik heb zo gelachen.

Op vrijdag hebben we al onze zelfgemaakt kleding aangetrokken en zijn we op de foto gegaan. Ook hebben we een optocht gelopen met onze kleren. ’s Avonds was er nog een groot kampvuur, daar zongen we allemaal liedjes en kregen we na afloop popcorn. We gingen pas heel laat slapen. Daardoor viel ik in de bus op weg naar huis al snel in slaap. Toen we bij ons dorp kwamen en wij uit de bus stapten werd ik uitgezwaaid door allemaal nieuw vrienden en vriendinnen.

Het was echt heerlijk. Ik heb zoveel fijne gedachten nu in mijn hoofd. Een ook mijn broertjes en zusjes hebben het heel leuk gehad.

Juf Anna vertelde me dat de mensen in Nederland de tasjes met shampoo etc voor ons hebben gekocht en dat ze ook geld hebben gegeven, zodat wij op kamp konden gaan. Ik wil jullie echt heel erg bedanken. Jullie hebben iets heel moois aan ons gegeven.

 

Groetjes, Andrea